پیشنهاداتی برای کاهش رفتارهای مضر در جریان قیام کرونا

به گزارش ایسنا، خودکشی کردن؛ این یک عمل آگاهانه آسیب رساندن به خود است که منجر به مرگ می شود. این مشکل یکی از مهمترین معضلات بهداشت عمومی است و به عنوان یک اورژانس در حرفه بهداشت روان محسوب می شود. تعداد تخمینی سالانه اقدام به خودکشی در سراسر جهان حدود 15 تا 20 میلیون نفر است که از این تعداد حدود 800000 مورد منجر به مرگ می شود.

تجربه کووید-19 یک مشکل عمده سلامت روان در سراسر جهان است. در بعضی موارد؛ این بحران می تواند منجر به رفتارهای خودکشی شود که اثرات جدی بر سلامت روان افراد دارد. مطالعات مختلف ارتباط بین شروع کووید-۱۹ و بروز اختلالات سلامت روان در جامعه را مورد بررسی قرار داده و دریافته اند که شیوع این ویروس منجر به بیماری هایی مانند ترس، تنهایی، اضطراب، مشکلات خانوادگی و پست شده است. – استرس تروماتیک

به دلیل اهمیت این موضوع، محققان اپیدمیولوژیک دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان مطالعه‌ای را برای بررسی و تلاش برای اثرات احتمالی قیام کووید-19 بر رفتارهای خودکشی انجام دادند.

در این تحقیق که در سال 1399 انجام شد، با جستجوی کلیدواژه های مرتبط با این سوال در پایگاه های اطلاعاتی، مقالات مرتبط جمع آوری و پس از بررسی این مقالات، 53 مقاله مورد بررسی قرار گرفت.

تجزیه و تحلیل دقیق این مقالات نشان داد که شیوع ویروس کووید-19 در پنج حوزه بسیار مهم شامل «عوامل مرتبط با سلامت روان و بیماری روانی در افراد»، «عوامل مرتبط با تعاملات اجتماعی»، «عوامل» مرتبط با اقتصاد و اشتغال “شخصی”، “عوامل مرتبط با تحصیلات” و “عوامل مرتبط با بیماری جسمی”.

با توجه به اینکه بیماری در هر یک از این پنج حوزه می تواند باعث ایجاد افکار و رفتارهای خودکشی در افراد شود، می توان نتیجه گرفت که بروز و تداوم این بیماری در جامعه با افزایش رفتارهای خودکشی همراه است.

بررسی این مقالات نشان می‌دهد که کووید-۱۹ بیشتر در افرادی یافت می‌شود که سابقه بیماری‌هایی مانند سرطان، دیابت، فشار خون بالا و سایر بیماری‌های زمینه‌ای سیستم ایمنی دارند یا سابقه مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی دارند. خودکشی همچنین در میان افرادی که سابقه بیماری روانی یا سابقه افکار و رفتارهای خودکشی از جمله اقدام قبلی به خودکشی دارند، بیشتر است.

از مجموع این حوادث می توان گفت که بیشتر بیماری ها ناشی از انزوای اجتماعی، گوشه گیری بیمار در حین و بعد از درمان، قرنطینه افراد و خانواده ها، تنهایی و عدم ارتباط اجتماعی است و اینها اصول اصلی هستند. “محققان گفتند که پیشگیری است. و درمان بیماری کووید-19 نیست.

به گفته این محققان؛ از آنجایی که همه عوامل خطر این بیماری بر ذهن و بدن انسان تأثیر می گذارد، افزایش نرخ خودکشی در جوامع برای قیام کووید-19 چندان غیرمنتظره و دور از ذهن نیست.

این مطالعه همچنین پیشنهاداتی برای کاهش میزان خودکشی در جریان قیام کرونا ارائه می‌کند:

– تحقیقات بیشتر در این زمینه؛

دسترسی آسان به مراقبت های بهداشت روان برای افراد در معرض خطر؛

– از گوش دادن و انتشار اطلاعات نادرست خودداری کنید.

– مداخلات و برنامه های مبتنی بر شواهد، مانند کمک از خطوط تلفن بحران.

– روش های جایگزین آموزش دانش آموزان؛

– تهیه و انتشار برنامه ها و فیلم های آموزشی توسط صدا و سیما.

– فعال کردن بازار کار و ارائه کمک های مالی برای غلبه بر عقب ماندگی و حمایت از کسانی که در معرض خطر خودکشی هستند.

– انتشار و تبلیغ پیام های مرتبط؛

ارائه تدارکات کافی برای کارکنان بیمارستان ها و مراکز بهداشتی و درمانی و آموزش های لازم جهت ارتباط با مراجعین و بیماران.

در انجام این پژوهش عبدالله رحمانی و محسن رضائیان; پژوهشگران اپیدمیولوژیک دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان شرکت کردند.

نتایج این مطالعه در بهار سال جاری در مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در قالب یک مقاله علمی با عنوان «تاثیر احتمالی جهانی شدن کووید-۱۹ بر خودکشی در جهان: یک مطالعه ساختاریافته» منتشر شد.

انتهای پیام/