2021 باید سال خوبی برای شادی اتحاد غرب بود، اما در نهایت یک فاجعه بزرگ بود.
به گزارش ایسنا، روزنامه دیلی تلگراف در گزارشی نوشت: ورود جو بایدن به ریاست جمهوری در اوایل سال جاری، قطعا امیدوار بود که دوره ریاست جمهوری او به بهبود اختلافات شدیدی که مشخصه روابط دو سوی اقیانوس اطلس در دوره دونالد ترامپ است، کمک کند. خود بایدن این را گفت و در سخنرانی افتتاحیه خود قول داد از دموکراسی دفاع کند. وعده ای که پس از سخنرانی بعدی وی در وزارت امور خارجه ارائه شد، با وعده دیگری برای بازگرداندن رهبری واشنگتن به صحنه جهانی همراه شد.
بایدن گفت: «آمریکا بازگشته است، دیپلماسی بازگشته است. وی افزود که دولتش برای «بازیابی اعتبار و اقتدار اخلاقی» تلاش خواهد کرد. با این حال امروز این کلمات بسیار پوچ به نظر می رسند. زیرا بایدن که از بازگشت هژمونی غرب در امور جهانی بسیار دور بود، در عوض شاهد فرسایش فاجعه بار توانایی غرب برای تأثیرگذاری بر رویدادها بود که برای بقای حاکمیت دموکراتیک در سال 2022 نامطلوب است.
اگر بایدن در مورد ادعای خود مبنی بر بازسازی روابط با اروپا جدی است، پس چرا از شرمساری دیپلماتیک عدم انتصاب سفیر در یکی از پایتخت های بزرگ اروپا – از جمله لندن – برای تقریبا تمام سال اول شرمساری کرد؟ ریاست جمهوری خود را حفظ کرد. . ? این رهبر آمریکایی بدون شک در فقدان شدید نفوذ غرب مقصر است. ضعف و بلاتکلیفی طبیعی او نیز بر همگان به ویژه برای دشمنانی مانند چین و روسیه آشکار شده است.
روسیه کشور دیگری است که با استشمام بوی ضعف در واشنگتن، تلاش های خود را برای ایجاد حداکثر اختلاف و سردرگمی در اروپا افزایش داده است. قرار بود دیدار دو ساعته بایدن با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در ژنو در ژوئن، کرملین را متقاعد کند که واشنگتن در ایفای نقش رهبر جهان جدی است. پوتین به وضوح به دلیل اقدامات اخیر خود، از جمله برداشت پول از اروپا برای نیازهای انرژی، تشدید بحران مهاجران در بلاروس و تهدید به حمله به اوکراین، ناراضی بود.
حتی اکنون که مسکو اعلام کرده است که بیش از 100000 سرباز در امتداد مرز شرقی اوکراین مستقر شده اند، بایدن ممکن است تمایل خود برای متقاعد کردن کرملین را کنار بگذارد و به همه امیدها مبنی بر اینکه کی یف به عضویت کامل ناتو تبدیل شود پایان دهد.
به لطف خروج آمریکا از افغانستان در دوران ریاست جمهوری بایدن، غرب دیگر نمی تواند فعالیت گروه های تروریستی افراطی را دنبال کند و منابع ارزشمند معدنی افغانستان به پکن اهدا شده است.
اگر اعتبارنامه اخیر بایدن با اجرای خروج تابستانی از کابل لغو شده بود، عملکرد اخیر قدرت های بزرگ در اروپا چندان رضایت بخش نبود. بحران انرژی خودخواسته آلمان نگرانی هایی را در مورد اینکه آیا تصویب پروژه خط لوله استریم 2 در بالتیک اعتبار آن را نزد مسکو تعمیق می بخشد، افزایش داده است.
از سوی دیگر، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، بیشتر سال گذشته را صرف انتقام از همسایگان بریتانیایی خود کرد.
در همین حال، دیدگاه‌های نخست‌وزیر بریتانیا، بوریس جانسون در مورد موقعیت جهانی بریتانیا و هر نقش رهبری که او ممکن است به دنبال آن باشد، جنجال‌های داخلی را در مورد اینکه آیا دولت بریتانیا بیشتر از مقامات طرفدار دارد، برانگیخته است.
با نزدیک شدن به سال 2022، شکی وجود ندارد که فقدان رهبری قوی و مؤثر در اتحاد غربی به دلیلی جدی برای نگرانی تبدیل می‌شود، به‌ویژه که قدرت‌های غربی را بسیار خطرناک‌تر از نقشه‌های شیطانی دشمنانشان می‌کند.
همانطور که ژنرال نیک کارتر، رئیس سابق نیروهای مسلح بریتانیا، اندکی قبل از بازنشستگی ماه گذشته هشدار داد، یکی از بزرگترین خطرات تشدید تنش ها بین غرب و دشمنان آن این است که یک اشتباه محاسباتی غم انگیز در هر دو طرف می تواند منجر به جنگ شود. شکستن
این امر به ویژه در مورد اوکراین صادق است، جایی که اگرچه موضع مسلحانه پوتین در قبال بقیه اروپا، می تواند پیامدهای غم انگیزی با حرکت اشتباه نیروهای تحت رهبری وی داشته باشد.
انتهای پیام/